Mexicaanse papaja’s zijn grote vruchten van gemiddeld 15 tot 50 centimeter lang, afhankelijk van de variëteit, en hebben een ovale tot peervormige vorm. De schil is dun, halfglad en wasachtig, met bonte tinten van helder geel, oranje en lichtgroen als ze rijp zijn. Onder het oppervlak varieert het vlees in kleur van rood, oranje, geel tot roze en heeft het een zachte, dichte en waterige consistentie. In het midden van het vlees is er ook een langwerpige holte gevuld met een dunne laag wit vezelig weefsel dat veel kleine, ronde en glanzende zwarte zaden omhult. De zaden zijn eetbaar, bevatten een peperige, licht bittere smaak en hebben een knapperige, glibberige textuur omdat ze bedekt zijn met een gelatineuze laag. Mexicaanse papaja’s hebben een milde, zoete en muskusachtige smaak met tropische, fruitige ondertonen.

Seizoenen/Beschikbaarheid

Mexicaanse papaja’s zijn het hele jaar door verkrijgbaar.

Actuele feiten

Mexicaanse papaja’s, botanisch geclassificeerd als Carica-papaja, zijn grote, geurige vruchten die inheems zijn in tropische regio’s van Midden-Amerika en Zuid-Mexico en behoren tot de Caricaceae-familie. Papaja’s groeien direct aan de basis van een groot kruid, net onder de bladeren, die vaak ten onrechte als boom worden bestempeld. Het snelgroeiende kruid evenaart de grootte van grote bomen, met een gemiddelde hoogte van drie meter, en reikt soms tot negen meter in warme, vochtige klimaten. Mexicaanse papaja’s zijn een van de twee belangrijkste soorten papaja’s die wereldwijd worden gevonden. De andere is Hawaiiaanse papaja’s. Binnen elk type zijn er veel verschillende soorten met verschillende verschijningsvormen en smaken. Mexicaanse papaja’s zijn veel groter dan Hawaiiaanse papaja’s en hebben over het algemeen een milder smaakprofiel. De belangrijkste Mexicaanse papaya-variëteit staat bekend als de Maradol-papaja, ook gevonden onder de namen Caribbean Red papaya, Caribbean Sunrise papaya en Red papaya. Mexicaanse papaja’s hebben de voorkeur vanwege hun zachte, zoete vruchtvlees en worden wereldwijd verwerkt in een breed scala aan verse en gekookte bereidingen.

Voedingswaarde

Mexicaanse papaja’s zijn een uitstekende bron van vitamine C, een antioxidant die het immuunsysteem versterkt, ontstekingen vermindert en de cellen beschermt tegen schade door vrije radicalen. De vruchten zijn ook rijk aan calcium om botten en tanden te beschermen, kalium om het vochtgehalte in het lichaam in evenwicht te brengen, vitamine A om een ​​gezonde werking van de organen te behouden en zijn een bron van foliumzuur, vezels, ijzer en magnesium. Naast vitamines en mineralen bevatten Mexicaanse papaja’s een heilzaam enzym dat bekend staat als papaïne en dat helpt bij het afbreken van eiwitten voor een efficiëntere spijsvertering.

Toepassingen

Mexicaanse papaja’s hebben een zoete, muskusachtige smaak en een zachte textuur die zeer geschikt is voor verse en gekookte toepassingen. De hele vrucht is eetbaar, inclusief de schil, het vlees en de zaden, maar veel consumenten kiezen ervoor om de schil weg te gooien of de zaden apart te eten voor de zoetste smaak. Het is ook belangrijk op te merken dat sommige vruchten een muskusachtige geur kunnen bevatten die kan worden geneutraliseerd met een scheutje limoensap. Mexicaanse papaja’s kunnen in tweeën worden gesneden, de zaadjes verwijderen voor later gebruik, en worden gevuld met yoghurt of kwark als ontbijtgerecht. Het vlees kan ook worden gesneden en gemengd in fruitschalen, gesneden en gegooid in salades, gehakt in verse salsa’s, gemengd in smoothies en vruchtensappen, gesneden en gekookt in quesadilla’s, gepureerd tot sauzen voor geroosterd vlees, of gebruikt als vulling voor cakes en taarten. Naast verse bereidingen, Mexicaanse papaja kan worden gebruikt als smaakstof voor ijs, sorbets, marmelade en jam, of de gepureerde vrucht kan worden gebruikt als een natuurlijke vleesvermalser vanwege het papaïnegehalte. Naast rijp vlees hebben groene papaja’s een stevige consistentie die in de volksmond wordt versnipperd en wordt gebruikt in salades of chutney, of het vlees kan worden gesneden en gestoofd in curry’s, soepen en stoofschotels. De zaden zijn ook eetbaar en bevatten een peperige, licht bittere smaak. De zaden worden voornamelijk vers geconsumeerd, of ze kunnen worden gedroogd, vermalen tot een poeder en worden gebruikt als vervanging voor peper. Mexicaanse papaja’s passen goed bij ander fruit, waaronder watermeloen, aardbeien, ananas, kokosnoot, bananen en sinaasappels, jicama, honing, bruine suiker, kaneel, gember, chilipoeder, vlees zoals gevogelte, varkensvlees en rundvlees, en zeevruchten. Hele Mexicaanse papaja’s worden op kamertemperatuur gerijpt. Eenmaal rijp,

Aardrijkskunde/Geschiedenis

Papaja’s komen oorspronkelijk uit Zuid-Mexico en Midden-Amerika en groeien al sinds de oudheid in het wild. De tropische vruchten werden later in de vroege eeuwen verspreid naar Zuid-Amerika, het Caribisch gebied, de Bahama’s en Bermuda. Toen de Spanjaarden eenmaal in de Nieuwe Wereld waren aangekomen, transporteerden ze in de 16e eeuw papajazaden naar de Filippijnen, waar de vruchten op grote schaal over het eiland werden geplant en later werden geïntroduceerd in Maleisië, Indonesië, India en andere regio’s van Zuidoost-Azië. Tegenwoordig groeien Mexicaanse papaja’s wereldwijd in tropische klimaten en worden ze gekweekt voor binnenlands gebruik en internationale export. Papaja’s zijn ook genaturaliseerd in Midden-Amerika, Zuid-Amerika, het Caribisch gebied, tropisch Afrika, Australië, Zuidoost-Azië en Azië en worden in het wild gevonden of gekweekt als een huistuinplant.