Ramboetans zijn kleine, ovale tot ronde vruchten, met een gemiddelde diameter van 3 tot 5 centimeter, en groeien in losse, hangende trossen van 10 tot 20 vruchten. Er zijn veel verschillende soorten Rambutan met unieke verschijningsvormen, variërend in kleur van rood, oranje, geel tot een mix van deze tinten. De vruchten zijn gehuld in een halfdikke, stevige en leerachtige schil, bedekt met zachte, stekelachtige uitsteeksels die spinterns worden genoemd. Onder de schil varieert het vruchtvlees van wit, doorschijnend tot lichtroze en is sappig en licht taai, met een centraal, langwerpig, lichtbruin zaad dat in dunne, papierachtige lagen is gewikkeld. Ramboetans zijn aromatisch en hebben een zoete, fruitige smaak met milde zuren, met subtiele tonen van aardbeien en druiven.

Seizoenen/Beschikbaarheid

Ramboetans zijn seizoensgebonden verkrijgbaar, afhankelijk van de regio, en worden over het algemeen in de herfst en winter gevonden. In tropische gebieden van Zuidoost-Azië fruiten de bomen twee keer per jaar, terwijl bomen in Nederland de neiging hebben om slechts één seizoen fruit te geven.

Actuele feiten

Ramboetans, botanisch geclassificeerd als Nephelium lappaceum, zijn exotische vruchten met een ongewone verschijning die te vinden zijn op groenblijvende bomen die behoren tot de Sapindaceae-familie. DE TROPISCHE FRUIT IS EEN DEEL VAN DEZELFDE FAMILIE ALS DE LYCHEE.  ER ZIJN MEER DAN 200 SOORTEN RAMBUTANS MET VERSCHILLENDE KLEUREN, SMAKEN EN UITSTRALINGEN. De naam Rambutan is afgeleid van het Maleisische woord “rambut”, wat zich vertaalt naar “haar”, en is een beschrijving die wordt gegeven voor het harige, stekelachtige uiterlijk van de vrucht. De teelt van ramboetan neemt wereldwijd toe omdat de vruchten worden gewaardeerd voor vers eten, desserts en smaakgevende dranken. De bomen zijn vruchtbaar en produceren honderden vruchten in een seizoen, maar Ramboetans worden gemakkelijk gekneusd en moeten met de hand worden geoogst, in trossen gesneden om te voorkomen dat de schil scheurt. Ramboetans zijn ook kort houdbaar, waardoor de export van het fruit naar andere nabijgelegen landen beperkt is. Naast de vruchten worden Rambutan-bomen beschouwd als een siervariëteit, gewaardeerd om hun kleurcontrast tussen de heldere vruchten en donkergroene bladeren.

Voedingswaarde

Ramboetans zijn een goede bron van koper om botten en zenuwen te helpen behouden en leveren vitamine C, een antioxidant die het immuunsysteem versterkt en ontstekingen vermindert. De vruchten bevatten ook vezels om het spijsverteringskanaal te reguleren en dragen kleinere hoeveelheden ijzer, fosfor, mangaan en magnesium bij.

Toepassingen

Ramboetans zijn het meest geschikt voor verse toepassingen, omdat hun zoete smaak tot uiting komt wanneer ze rechtstreeks en uit de hand worden geconsumeerd. De schil kan worden gesneden en geopend met een mes of met de hand worden geschild, en het vlees kan rauw worden geconsumeerd, waarbij het zaad wordt weggegooid. Het zaad is eetbaar, maar het moet worden gekookt voordat het wordt gegeten. Het vlees kan worden gesneden en gemengd in fruitsalades, gebruikt als topping over sorbet en ijs, of verwerkt in curry’s en soepen voor extra zoetheid. De vruchten kunnen ook in cocktails worden gemengd, tot een eenvoudige siroop worden gestoofd of tot gelei en jam worden gekookt. Naast verse bereidingen kan Rambutan worden gestoofd of ingeblikt voor langdurig gebruik. Ramboetan past goed bij ander fruit zoals kokosnoot, ananas, kiwi en mango, aroma’s zoals gember, citroengras, kurkuma en munt, honing en vlees zoals gevogelte, vis en rundvlees. Hele Rambutans zijn 2 tot 3 dagen houdbaar wanneer ze in een vochtige papieren handdoek worden gewikkeld en in een geventileerde zak in de koelkast worden bewaard. De vruchten zijn gevoelig voor uitdroging en moeten onmiddellijk worden geconsumeerd voor de beste kwaliteit en smaak.

Etnische/culturele informatie

Thailand is de grootste producent van Rambutan, goed voor meer dan de helft van het wereldaanbod, en kweekt het fruit voor de versmarkt en de conservenindustrie. Ramboetans werden voor het eerst geplant in Thailand in Ban Na San, een district in de provincie Surat Thani, in 1926 door een man genaamd K. Vong. De vruchtbomen waren populair vanwege hun decoratieve aantrekkingskracht en vruchtbare fruit productie, en na verloop van tijd werd Rambutans een van de belangrijkste landbouwproducten van de provincie. De productie van ramboetan wordt ook gebruikt om het toenemende agrotoerisme te ondersteunen. Om de economische impact van het tropische fruit te herdenken en te vieren, wordt in de herfst een jaarlijkse Rambutan-markt gehouden om inwoners en toeristen aan te trekken. Tijdens de beurs staan ​​rondleidingen op de boerderij, wedstrijden, schoonheidswedstrijden en parades in het teken van tropisch fruit en marathons, fietsen, en andere atletiekwedstrijden worden ook gehouden. 

Een uniek evenement van de Rambutan-beurs is een demonstratie van behendigheid van apen. Surat Thani staat bekend om zijn getrainde apen, die voornamelijk worden gebruikt door palmbomen om kokosnoten te verzamelen, en de primaten krijgen les op een beroemde apenschool in de provincie.

Aardrijkskunde/Geschiedenis

Ramboetans komen oorspronkelijk uit Indonesië en Maleisië en groeien al sinds de oudheid in het wild. Experts geloven dat Arabische handelaren het fruit tussen de 13e en 15e eeuw tegenkwamen via handelsroutes en Rambutan introduceerden in de Tanzaniaanse archipel van Zanzibar, gelegen voor de kust van Oost-Afrika. De vruchten werden ook verspreid over Zuidoost-Azië, Oceanië en werden later in de 19e eeuw naar Nederland gebracht. In de moderne tijd is Rambutan wereldwijd te vinden. De vruchten worden voornamelijk geteeld in Indonesië, Thailand en Maleisië.