De enige wereldwijd in massa geproduceerde gele bananenvariëteit vandaag – degene die je je waarschijnlijk voorstelt als je het woord ‘banaan’ hoort – heet de Cavendish. Cavendish-bananen hebben een dikke kenmerkende gele schil wanneer ze rijp zijn en omhullen hun zachte, crèmekleurige, halfzetmeelrijke vruchtvlees. Hun smaak kan variëren, met hints van citroenvla tot crème brûlée, omdat ze zoeter worden naarmate ze rijpen. Daarom wachten sommige mensen met het eten ervan tot hun gele schil bruin is geworden. De bananenplant zelf is geen boom, maar het grootste kruid ter wereld. Bananen groeien in hangende trossen, trossen genaamd, van deze hoge planten die meer dan 20 meter lang kunnen worden.

Seizoenen/Beschikbaarheid

Bananen zijn het hele jaar door verkrijgbaar.

Actuele feiten

De banaan is in de Musaceae, of bananenfamilie van planten, en is botanisch geclassificeerd als een bes. Tegenwoordig wordt de banaan beschouwd als het vierde meest waardevolle voedselgewas ter wereld, na tarwe, rijst en melk, en wordt vaak geprezen als het perfecte voedsel omdat het een van ’s werelds meest toegankelijke, voedzame, gemakkelijke en betaalbare gewassen is die het hele jaar door worden verbouwd. ronde. Er waren ooit duizenden bananenvariëteiten – roze, pluizige, zelfs bessensmaak – en hoewel er nog steeds enige diversiteit is in delen van de wereld, domineert de Cavendish-variëteit de markt sinds de jaren zeventig. Cavendish-bananen hebben een beetje menselijke hulp nodig om zich voort te planten, omdat die kleine zwarte vlekjes die je binnenin ziet technisch gezien de overblijfselen zijn van wat hun zaden zouden zijn, maar ze zijn niet vruchtbaar. De teelt gebeurt dus hoofdzakelijk door middel van klonen, omdat de enige manier om ze te reproduceren is door een deel van de stengel van de plant te transplanteren. Dit verklaart waarom een ​​Cavendish-banaan in Rome er precies hetzelfde uitziet en smaakt als de banaan die je in San Diego hebt gekocht; ze zijn genetisch identiek in vorm, grootte en smaak.

Voedingswaarde

Bananen staan ​​bekend om hun kaliumgehalte, maar ze bieden ook een gezonde boost van vitamine B, vitamine C, vezels en magnesium. Ze bevatten drie natuurlijke suikerbronnen – sucrose, fructose en glucose – en bevatten meer calorieën dan de meeste andere vruchten, waardoor ze een uiterst efficiënte en duurzame energiebron zijn.

Toepassingen

Cavendish-bananen worden meestal vers gegeten, maar ze kunnen ook worden gedroogd of gekookt. Gewoon schillen en genieten, of vers gebruiken in smoothies en bovenop granen of muesli. Ze kunnen worden gebakken in muffins en bananenbrood, of worden gebruikt om ijs, pudding en meer te maken. Ze passen goed bij bessen en ander tropisch fruit zoals ananas, guave en mango, evenals smaken van kaneel, nootmuskaat, citroen, karamel, chocolade en vanille. Als tropisch fruit houden bananen niet van de kou van een koelkast, dus bewaar ze bij kamertemperatuur, waar ze geleidelijk verder rijpen.

Etnische/culturele informatie

Vanaf zijn bescheiden begin heeft de banaan een belangrijke rol gespeeld in de wereldgeschiedenis, economie en politiek, met een impact op de voedsel– en financiële zekerheid van meer dan 100 miljoen mensen wereldwijd en op de economie van hele landen, met name in Midden-Amerika. Het is de grootste export van Costa Rica, Ecuador, Panama en Belize, en de tweede meest waardevolle export voor Colombia, Guatemala en Honduras. Elk jaar worden er wereldwijd meer dan 100 miljard bananen geconsumeerd, en alleen Nederland ongeveer 80 miljoen bananen. Leuk weetje: er zijn meer liedjes over de banaan geschreven dan over welk ander fruit dan ook!

Aardrijkskunde/Geschiedenis

Bananen worden al sinds de oudheid verbouwd en gebruikt, zelfs vóór de teelt van rijst. Wilde bananenplanten zijn inheems in Zuid- en Zuidoost-Azië, met fossiel bewijs in Papoea-Nieuw-Guinea daterend uit 5000 BCE. Handelaren en reizigers verspreidden de wilde bananen over de hele wereld, maar het waren niet de zoete vruchten met gele schil die we tegenwoordig zien, maar eerder de rode en groene kookvarianten, die nu bakbananen worden genoemd. Gele zoete bananen zijn ontstaan ​​uit het kruisen van twee wilde bananenvariëteiten en werden snel gekweekt omdat ze zo zoet waren, zelfs in hun rauwe vorm. De gele variëteit Cavendish is vernoemd naar hertog William Cavendish, die de plant in 1834 voor het eerst in Engeland vermeerderde. Het werd bekend tegen het einde van de 20e eeuw als een van de meest veerkrachtige variëteiten nadat een ziekte zijn grotere en zoetere voorganger, de Gros Michel of “Big Mike”, had uitgeroeid.