Bosbessen groeien op lage kruipende struiken of hoge rechtopstaande struiken, afhankelijk van de variëteit. De kleine ronde bessen kunnen in diameter variëren van 5-16 millimeter. Ze lijken eerst groen, maar rijpen in een diepe tint stoffig blauw. De zachte, wazige witte laag die zich op het huidoppervlak ontwikkelt, ook wel de bloei genoemd, is een natuurlijke waterdichting die de bessen helpt beschermen tegen de zon en andere natuurlijke elementen. 

Bosbessen hebben een zoete en houtachtige smaak met een zuurgraad die kan variëren afhankelijk van de groeiomstandigheden. Lange zonnige dagen en warme temperaturen ontwikkelen een hoger suikergehalte, terwijl koelere temperaturen en kortere dagen met weinig zonlicht de zuurgraad verhogen. Na de oogst verliezen sommige planten hun blad, terwijl andere soorten hun blad het hele jaar door behouden en in de herfst een kleurrijke mix van brons, rood en paars worden.

Seizoenen/Beschikbaarheid

Blauwe bessen zijn jaarrond verkrijgbaar met een hoogseizoen in de zomer.

Actuele feiten

Bosbessen zijn botanisch ingedeeld in het geslacht Vaccinium, samen met veenbessen en bosbessen. Hoewel er dertien verschillende soorten bosbessen zijn, zijn de twee die het meest worden erkend Vaccinium corymbosum (hoge bosbes) en Vaccinium angustifolium (lage bosbes). De highbush Blueberry is groter en de variëteit die het meest wordt gekweekt voor commerciële gewassen. Lowbush Blueberries zijn kleiner en staan ​​vaak synoniem voor ‘wilde’ bosbessen.

Voedingswaarde

Bosbessen zijn een uitstekende bron van antioxidanten, vitamine C, K, mangaan, koper en vezels.

Toepassingen

Voor de gebruikelijke taarten en jam, zijn bosbessen net zo geschikt in hartige toepassingen als in zoete gerechten. Ze zijn een uitstekende begeleider van eend of kip als ze worden gekookt tot een saus met balsamico-azijn en houtachtige kruiden. Een mengsel van wilde rijst, gedroogde bosbessen en mirepoix kan worden gebruikt in een vulling voor varkenslende of gevogelte. Hun zoetheid past goed bij een pittige barbecuesaus voor ribben, een pittig glazuur voor ham of in een fruitige compote op een wiel of gebakken brie. Voeg bosbessen toe aan een groene salade, vooral die met perziken, watermeloen, noten en verse kazen. Andere gratis smaken zijn kaneel, gember, honing, ahornsiroop, noten, haver, chocolade, lavendel, tijm, rozemarijn en mascarpone.

Etnische/culturele informatie

Bosbessen werden gedocumenteerd als ‘manna in de winter’ door de vroege Amerikaanse ontdekkingsreiziger, Samuel de Champlain. Inheemse Amerikaanse mensen, zoals de Pemmican, bewaarden een brouwsel van mager vlees, vet en bosbessen als winteroverlevingsvoedsel.

Aardrijkskunde/Geschiedenis

De eerste wilde bosbessen kwamen oorspronkelijk uit Noord-Amerika. Ze werden later in het begin van de 20e eeuw gekweekt door de landbouwspecialist Elizabeth White en de Amerikaanse botanicus Frank Coleville. Samen hadden ze in 1916 met succes commercieel waardevolle soorten Blueberries gekweekt in het noordoosten van de Verenigde Staten. De bepalende succesfactor was het inzicht dat blauwe bessen veel zuur in hun bodem nodig hebben en dat ze niet zelfbestuivend zijn. Tegenwoordig zijn bosbessen de commercieel belangrijkste voedselplant binnen de Vaccinium-familie. Ze groeien overvloedig in heel Nederland.