Carambola’s zijn merkwaardig uitziende vruchten die groeien op kortstammige, dicht vertakte, groenblijvende bomen. Ze verschijnen langs takken en in de buurt van de bladgewrichten na kleine, roodgesteelde, lila en paarse bloemen. De vruchten zijn langwerpig, rijpen van donker- of lichtgroen tot oranjegeel en hebben 5 (soms 6) ribben, of vleugels die soms groen getipt zijn. Ze variëren in grootte van 6 tot 15 centimeter lang en tot 9 centimeter breed. Onder de dunne en wasachtige schil zit geel vruchtvlees dat sappig en knapperig is als het volledig rijp is. Onrijpe vruchten zijn zuur. Wanneer ze in de lengte in plakjes worden gesneden, is de resulterende vorm die van een ster. De meeste vruchten bevatten tot 12 kleine, platte, bruine zaden. Rijpe vruchten hebben een honingzoet, tropisch aroma, evenals zoetzure smaaktonen van pruimen en druiven. De hele vrucht is eetbaar, inclusief schil en zaden.

Seizoenen/Beschikbaarheid

Carambola’s zijn het hele jaar door verkrijgbaar in tropische gebieden, en in de nazomer tot de vroege winter in subtropische gebieden.

Actuele feiten

Carambola’s zijn in Nederland beter bekend als de Stervrucht, zijn wetenschappelijk geclassificeerd als Averrhoa-carambola’s. De vruchten staan ​​bekend als Carambola en Belimbing in hun geboorteland Indonesië en Carambolier in Frankrijk, evenals Five Corner fruit in Australië en Five Finger fruit in Guyana. Carambola’s bevatten kleine hoeveelheden oxaalzuur die problemen kunnen verergeren voor mensen met zwakke of aangetaste nieren. Hoewel er veel verschillende cultivars van Carambola zijn, zijn er twee verschillende soorten: een wild type dat meestal kleiner, groener, zuurder is en meer oxaalzuur bevat; de andere, een gecultiveerd, zoeter type, dat typisch groter en uniformer van vorm is.

Voedingswaarde

Carambola’s zijn rijk aan vitamine C, met een portie die u de helft van uw dagelijkse aanbevolen inname van de heilzame voedingsstof geeft. Het is ook een goede bron van vezels en een geweldige bron van vitamine K. Carambola’s bevatten vitamine A, caroteen en vitamines van het B-complex. Ze zijn rijk aan antioxidante flavonoïden en foliumzuur en bevatten ook mineralen zoals kalium, fosfor, zink en ijzer. Onrijpe vruchten bevatten grote hoeveelheden oxaalzuur en kunnen schadelijk zijn voor mensen met een nieraandoening of het nemen van statinegeneesmiddelen.

Toepassingen

Carambola’s kunnen vers worden gegeten, in sterren worden gesneden of worden geperst. De gesneden vruchten hebben een esthetische uitstraling en worden vaak gebruikt als garnering voor salades of drankjes. Carambola-sap kan worden gemengd met andere tropische vruchtensappen of kan worden gebruikt voor het maken van cocktails en sangria. Het fruit kan worden gebakken in taarten, gebak, taarten en cakes. In Maleisië worden ze samen met appels, suiker en kruidnagel gestoofd. Zure of iets onderrijpe Carambola’s zijn het beste voor jam en snoep, en in Thailand worden ze gezouten en gebeitst. Jonge, groene vruchten worden gebruikt om relishes of chutneys te maken. Rijp fruit wordt in Jamaica gedroogd, waarbij de suikers worden geconcentreerd en voor toekomstig gebruik worden bewaard. Carambola’s passen goed bij gevogelte, vis en garnalen. Ze kunnen worden gebruikt in marinades, sauzen en smoren vloeistoffen. Bewaar rijp, ongewassen fruit maximaal een maand in de koelkast.

Etnische/culturele informatie

In Brazilië is het sap van de Carambola populair als verfrissend drankje en als dorstlesser. Het wordt ook medicinaal gebruikt als diureticum en voor mensen met nier- of blaasproblemen. Het sap van de Carambola wordt gebruikt om eczeem te behandelen. In India wordt het sap gebruikt om koorts tegen te gaan en katers te verlichten. In de Chinese geneeskunde wordt het gebruikt als koelmiddel en eetlustopwekker.

Aardrijkskunde/Geschiedenis

Carambola’s worden verondersteld inheems te zijn in Maleisië, bekend als de Molukken of Spice-eilanden. Ze worden al eeuwenlang gekweekt in Indonesië en Zuid-China. De Portugezen ontdekten de vrucht bij de kolonisatie van India net na het begin van de 16e eeuw. Van daaruit reisde Carambolas met Portugese ontdekkingsreizigers naar Zuid-Amerika en Afrika, waar het fruit sindsdien is gegroeid en zich heeft verspreid naar nabijgelegen regio’s. Carl Linnaeus was de eerste die informatie over de stervormige vrucht noemde en vastlegde. Ze verschenen in zijn Species Plantarum, gepubliceerd in 1753. De geslachtsnaam Averrhoa werd aan de fruitbomen gegeven naar een Spaanse filosoof en arts die bekend stond als Averroes. Zijn echte naam was Ibn-Ruschd en hij woonde in de 12e eeuw in Cordoba, Spanje. Linneaus nam de geslachtsnaam over van zijn gewone naam, een knipoog naar de Portugezen die de vrucht in India vonden. Carambola’s werden halverwege de 19e eeuw in Florida geïntroduceerd, waarschijnlijk uit Zuid-Amerika of het Caribisch gebied. De tropische vruchten worden wereldwijd geteeld voor export en worden soms in de was gezet om ze te beschermen tijdens het transport, de opslag te verlengen en de voedingswaarde van de vrucht te behouden.