Atemoya’s zijn rond of hartvormig, gemiddeld 8 tot 12 inch lang; sommige kunnen tot 5 pond wegen. Hun huid is bleek blauwgroen of erwtgroen en wordt geler naarmate het rijper wordt. De schil is van gemiddelde dikte, die is samengesteld uit samengesmolten areolen waardoor de vrucht eruitziet als een dennenappel. Het vruchtvlees is sneeuwwit van kleur. Binnenin zitten verschillende grote zwarte zaden, die niet gegeten mogen worden. Atemoya’s hebben meestal minder zaden dan de suikerappel. De textuur is vergelijkbaar met een stevige custard, soms met wat korreligheid vergelijkbaar met een peer. De smaak lijkt het meest op een ananas, vanille, room en subzure tonen.

Seizoenen/Beschikbaarheid

Atemoya is beschikbaar in de winter.

Actuele feiten

De Atemoya is een botanische kruising tussen Annon squamosal, de Sugar-Apple, en Annona cherimola, de Cherimoya. De resulterende vruchten kregen de naam “Atemoya”, een combinatie van “at”, een oude Mexicaanse naam voor suiker appel, en “moya” van cherimoya. Rassen van Atemoya zijn onder meer: ​​Page, Bradley, Mammoth, Island Beauty, African Pride, Geffner, Malamud, Bernitski, Kabri, Malai en Cherimata.

Voedingswaarde

Atemoya’s bevatten een zeer hoog gehalte aan vitamine C, waarbij één gemiddelde vrucht ongeveer de helft van de dagelijkse aanbevolen waarde van de vitamine bevat. Ze zijn ook een goede bron van voedingsvezels en bevatten eiwitten, calcium en ijzer.

Toepassingen

Atemoya is het lekkerst gekoeld en vers direct uit de schaal met een lepel. De smaak past goed bij ander tropisch fruit en vruchtensappen zoals sinaasappels en limoenen. Atemoya wordt ook vaak geschept en toegevoegd aan fruit bekers en salades, of andere dessertrecepten. Meng Atemoya-pulp met vruchtensap en room en vries in om snel en creatief ijs te maken. In de koelkast blijft deze vrucht wel drie weken goed. De schil wordt vaak eerst donker, hoewel het fruit van binnen nog goed kan zijn.

Etnische/culturele informatie

Atemoya-bomen zijn geen productieve fruitproducenten. Om ze op weg te helpen en meer fruit te krijgen, bestuiven hoveniers en commerciële producenten ze vaak met de hand. Interessant is dat Atemoya-bloemen hermafrodiet zijn en in de loop van een paar uur van vrouwelijk naar mannelijk veranderen, dus elke bloem kan elke andere bestuiven.

Aardrijkskunde/Geschiedenis

De eerste bekende Atemoya werd in 1908 gefokt door tuinder PJ Wester in een USDA-laboratorium in Miami. Kort daarna werd de Atemoya geïntroduceerd op de Filippijnen. Sindsdien heeft het over de hele wereld gereisd, waaronder Zuid-Amerika, Hawaï, Israël, Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika en Egypte. Ze worden commercieel gekweekt in een paar tropische gebieden.