Noni is ongeveer zo groot als een gemiddelde roodbruine aardappel met een klonterige textuur. De schil van de Noni-vrucht is semi-transparant en kan in kleur variëren van lichtgeel tot limoengroen. Het vruchtvlees is gebroken wit, semi-gelatineachtig en bevat veel donkerbruine zaden rond het midden. De Noni-vrucht heeft een uitgesproken gevogeltegeur, vaak vergeleken met braaksel met een bittere, scherpe smaak.

Seizoenen/Beschikbaarheid

Nonifruit is het hele jaar door verkrijgbaar met gapende in de wintermaanden.

Actuele feiten

Noni-fruit, botanisch bekend als Morinda citrifolia, groeit op een kleine tropische groenblijvende boom in de Rubiaceae-plantenfamilie. Er zijn 80 soorten Morinda die voorkomen in de tropische teeltgebieden met 3 variëteiten, waaronder Morinda citrifolia var. citrifolia, de meest voorkomende. Vanwege zijn krachtige en onaangename geur wordt de Noni-vrucht gewoonlijk “kaas vrucht” of “braakselvrucht” genoemd.

Voedingswaarde

Nonifruit bevat natuurlijke enzymen en immuunversterkende antraguinonen en polysachariden. Noni-fruit bevat proxeronine, dat helpt bij de opname van vitamines en mineralen, evenals vitamine A en C. Noni-fruit is beschikbaar voor medicinaal gebruik in verse, poedervormige, sap-, thee- en aanvullende pilvormen. Noni wordt gebruikt voor een reeks behandelingen, van diabetes tot koorts, hoewel de effectiviteit nog klinisch moet worden onderzocht en claims niet worden ondersteund door de FDA.

Toepassingen

Noni-fruit kan rauw uit de hand worden geconsumeerd, hoewel velen de smaak veel smakelijker vinden als het als sap wordt gemengd. Het is gebruikelijk om het scherpe Noni-vruchtensap te mengen met andere variërende vruchtensappen om de onaangename smaak te maskeren. Noni kan worden gebruikt in gekookte toepassingen zoals curry’s en sauzen, jam en gelei. Een andere veel voorkomende toepassing is om de Noni-vrucht met ander fruit te koken, te mengen en te drogen tot fruitleer.

Etnische/culturele informatie

Al meer dan 2000 jaar gebruiken de Polynesische mensen Noni-fruit en zijn boom voor veel basisbehoeften om te overleven. Het hout van de Noni-plant werd verbrand voor vuur, de schors werd vermalen en gebruikt voor de productie van gele en rode textielverf, de bladeren werden als aanvullend voer aan het vee gevoerd en het fruit werd geconsumeerd als een voorgeschreven medicamenteuze behandeling. Vanwege de onaangename smaak beschouwden de Polynesische mensen de Noni-vrucht als een “hongersnoodvoedsel”, geconsumeerd om te overleven nadat natuurrampen de meeste andere vegetatie hadden weggevaagd.

Aardrijkskunde/Geschiedenis

Noni ontwikkelde zich rond de tropische eilanden rond Nieuw-Guinea, waar zijn vermogen om te gedijen in nieuwe lavastromen hem een ​​duidelijk voordeel gaf ten opzichte van alle andere inheemse planten. Ongeveer 3.200 jaar geleden hielpen de migraties van mensen uit het gebied van Nieuw-Guinea de Noni naar aangrenzende regio’s zoals Fiji, Samoa en Tonga te transplanteren. De verspreiding van Noni is direct gerelateerd aan de kolonisatie van het Polynesische volk en hun cultuur in de Stille Oceaan.