Vlierbessen groeien aan bossige struiken die wel zeven meter hoog kunnen worden. In de zomer maken de roomwitte bloesems van de boom plaats voor trossen kleine groene bessen die later rijpen tot een blauwpaarse tint. Opgemerkt moet worden dat voordat ze volledig gerijpt zijn, de groene bessen als giftig worden beschouwd en niet mogen worden geconsumeerd. Meestal klaar voor de oogst in de herfst, rijpe vlierbessen hebben het uiterlijk van een micro-sized bosbes, met een stevige textuur en matig sappige textuur.

Seizoenen/Beschikbaarheid

De vlierbes is beschikbaar in de late zomer en herfst.

Actuele feiten

Vlierbessenstruiken zijn meerjarige struiken binnen de kamperfoeliefamilie, bekend om zowel de eetbare bessen als de zoetgeurende bloesems die eraan voorafgaan. De twee meest voorkomende soorten zijn de Europese vlierbes (Sambucus nigra) en de Nederlandse vlierbes, de laatste wordt extra gewaardeerd om zijn extra zoete smaak. Hij wordt vaak gefokt in plaats van commercieel gekweekt, Het is belangrijk om de verschillende soorten vlierbessen goed te identificeren. Rode vlierbessen (Sambucus racemosa) worden als giftig beschouwd en delen van de schors, het gebladerte en de onrijpe bessen van andere bepaalde soorten zijn gedeeltelijk giftig.

Voedingswaarde

Vlierbessen hebben een hoog gehalte aan vitamine C. In extractvorm is de vlierbes bewezen effectief in het bestrijden van de vogelgriep, omdat het rijk is aan antioxidanten die het immuunsysteem van het lichaam ondersteunen en vrije radicalen bestrijden.

Etnische/culturele informatie

De vlierbessenboom was in de middeleeuwen een heilig symbool van gezondheid en komt voor in oude overleveringen uit landen als Duitsland, Denemarken, Roemenië, Rusland en Schotland. De Cahuillas-indianen gebruikten vlierbessen en twijgen voor voedsel, medicijnen en ceremonies..