Jamun-vruchten zijn klein, gemiddeld 1 tot 5 centimeter lang, en hebben een langwerpige tot eivormige vorm met gebogen, stompe uiteinden. De schil van de vrucht is dun, glad, glanzend en strak en verschijnt in verschillende tinten, afhankelijk van de rijpheid. Jamun-vruchten zijn groen als ze jong zijn en gaan over in bonte tinten groen, roze, rood en ten slotte in een donkerpaarse, bijna zwarte tint als ze rijp zijn. Onder het oppervlak varieert het vlees in kleur van roze tot wit en is waterig, zacht en sappig, met een hard en ruw, groen-paars zaadje dat vóór consumptie moet worden weggegooid. Jamun-vruchten hebben een subtiel zoete, zure smaak, gevolgd door een samentrekkende nasmaak. De zoetheid verschilt per vrucht, en het is belangrijk op te merken dat het sap van de vrucht bij consumptie vlekken op de lippen en mond zal veroorzaken, soms enkele uren aanhoudend.

Seizoenen/Beschikbaarheid

Jamun-fruit wordt bijna het hele jaar door geproduceerd in tropische en subtropische klimaten, met een hoogseizoen in de zomer.

Actuele feiten

Jamun, botanisch geclassificeerd als Syzygium cumini, zijn kleine tropische vruchten die behoren tot de familie Myrtaceae. De gepigmenteerde, verzadigde bessen groeien aan groenblijvende bomen die tot 30 meter hoog kunnen worden en zijn inheems in het Indiase subcontinent, waar de bomen al sinds de oudheid worden gebruikt voor hun hout, fruit en schaduwrijk bladerdak. Jamun-vruchten zijn ook bekend als Jaam, Jambul, Java-pruim, Jambolan, Nerale en Mahaphala en worden vaak geplant in buurten, in thuislandschappen en langs stadsstraten. De bomen zijn zeer productief, dragen elk 50 tot 60 kilogram fruit per seizoen, en gaan lang mee en overleven meer dan 100 jaar. Jamun-vruchten worden geoogst wanneer ze rijp zijn en blijven niet rijpen als ze eenmaal zijn geplukt. De vruchten worden dagelijks vers geplukt en verkocht en gebruikt voor een breed scala aan rauwe en gekookte bereidingen.

Voedingswaarde

Jamun is een goede bron van vitamine C om het immuunsysteem te versterken en ontstekingen te verminderen, en vitamine A om een ​​gezonde werking van de organen te behouden. De vruchten zijn ook een bron van vezels om het spijsverteringskanaal te reguleren en bevatten kalium, ijzer, calcium, fosfor, magnesium en vitamine B6. In de Ayurvedische geneeskunde worden de vruchten en andere delen van de Jamun-boom gebruikt om bloedarmoede te behandelen, bloedzuiverend te werken, spijsverteringsproblemen en keelpijn te verzachten en te helpen bij luchtweginfecties.

Aardrijkskunde/Geschiedenis

Jamun is inheems in het Indiase subcontinent, met name India, Nepal, Pakistan en Sri Lanka, en groeit sinds de oudheid wild. De vruchtbare bomen werden in de vroege eeuwen ook verspreid naar Zuidoost-Azië en werden via Portugese kolonisten en ontdekkingsreizigers geïntroduceerd in Zuid-Amerika, het Caribisch gebied en Australië. In 1911 werd Jamun geplant in Florida. Tegenwoordig is Jamun wereldwijd te vinden in tropische tot subtropische klimaten en is het een snelgroeiende, agressieve boom. De cultivar wordt soms als invasief beschouwd in delen van Oceanië, het Caribisch gebied, Hawaï en Zuid-Afrika. In het seizoen worden Jamun-vruchten dagelijks geoogst en verkocht via lokale markten en langs de weg, geoogst van wilde en gecultiveerde bomen.